Parki podjasnogórskie

Parki podjasnogórskie to dwa zabytkowe parki na terenie Częstochowy. Usytuowane są w dzielnicy Podjasnogórskiej, na wschodnim stoku Jasnej Góry.

Zaprojektowano je w latach 1819-1826 podczas wytyczania Alei Najświętszej Maryi Panny. Realizacji projektu dokonano w latach 1843-1847. Zajmują one powierzchnię 11,8 ha (wraz z Aleją Henryka Sienkiewicza). Zostały uznane za pomnik historii Polski ze względu na bogate, zabytkowe wyposażenie i budowle znajdujące się na terenie obu parków.

 

Parki podjasnogórskie

Park im. Stanisława Staszica – utworzono go w 1826 roku. W 1909 roku stanowił miejsce organizacji Krajowej Wystawy Przemysłu i Rolnictwa. W tamtym czasie powstały: secesyjny Pawilon Wystawowy należący do Muzeum Częstochowskiego, drewniana altana, Obserwatorium Astronomiczne z zegarem słonecznym oraz jedyna w Polsce Zagroda Włościańska. Na obszarze tego parku można znaleźć dwa baseny, Rzeźbę siedzącej dziewczyny w stylu romantycznym z 1911 roku i fontannę. Wśród roślinności występują rzadkie gatunki krzewów i drzew, m.in. jałowiec chiński, jesion pensylwański, sosna czarna, świerk syberyjski i daglezja zielona. Drzewostan składa się głównie z drzew liściastych.

Park 3 Maja – został założony w 1938 roku. Na jego terenie mieszczą się dwa korty tenisowe wraz z pawilonem. Stoi tu także pomnik Stanisława Moniuszki z 1958 roku oraz popiersie Kazimierza Pułaskiego. W tym parku rośnie ponad 1500 krzewów i drzew, w tym np. lipy krymskie, modrzewie, kasztanowce, dęby czerwone, świerki kłujące. Obce gatunki świata roślinnego pochodzą głównie z Azji i Ameryki Południowej. 9 z najbardziej okazałych drzew zostało uznane za pomniki przyrody.

Do połowy XVIII wieku obszar obecnych parków podjasnogórskich pokryty był łąkami i pastwiskami. Był to wapienny teren typowy dla wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Pierwszej próby zagospodarowania tego obszaru podjął się Jan Bernhard. Zaprojektował on przebudowę alei Najświętszej Maryi Panny, w której granicach miały się mieścić oba parki. Nie udało się zrealizować tego planu z powodu sprzeciwu mieszkańców oraz wybuchu powstania listopadowego. W latach 1844-1947 stworzono ogród według projektu Bernharda. W 1908 roku warszawski ogrodnik Franciszek Szanior dokonał przeprojektowania podupadłych terenów parkowych. W okresie PRL władze kompletnie nie dbały o parki. W latach 2006-2008 zostały one poddane rewitalizacji. Obecny wygląd parków jasnogórskich nawiązuje do projektu z początku XX wieku, stworzonego przez ogrodnika Franciszka Szaniora.

Ze względu na położenie w rejonie twierdzy jasnogórskiej oba parki (wraz z twierdzą) zostały wpisane do rejestru zabytków. Stało się to w listopadzie 1947 roku.

Brak komentarzy.

Zostaw komentarz